BÖLÜM 2
KADIN ANNE OLUNCA...
(YENİ BİR KADIN YİNE BİR KADIN: ANNE )
kadın gücünün son noktasında ;özellikle de o bir anneyse, kimse ona dur diyemez..zaten dur diyen olmaz..daha fazla yap diyen olur..oysa o ne kadar dayanabileceğini düşündükçe gücüne güç katar..erkek para kazanır statü kazanır mevki kazanır mal sahibi mülk sahibi olur..tüm bunları kendi yapmıştır kendi kazanmıştır..güya çok sıkıntı çekmiştir artık keyfine bakar ,gezer, tozar ,eğlenir.kadınla arasındaki bağ çocukları ve yatağındaki zevkidir artık.kadın görevini tamamlamıştır. bir başına onun yolunu gözlemeye başlar ve onu eskisi gibi sevmesini ister sadece ama yalnızdır..oysa erkeği için her şeyi yapmıştır..madem öyle çocuklarına adanacak bir hayatı vardır elinde.. tüm gücünü bunun için zorlamaya başlar..eşinin var ama yok halinin yarattığı boşluğu onlarla doldurmak ister.okulun kapısında nöbetçi öğlen yemeğinde aşçı akşam derslerinin başında bir öğretmen olur..hatta onlar için ayağını keser gelip gitmeden..çocuklarıyla yatar çocuklarıyla kalkar..test çözer ders çalışır ödev yapar..erkeğin eksikliğini hissetmez olur hatta bazen evde hiç olmasa der ..aslında bilmediği yanlışa hazırlar kendini..eşine karşı yaptığı hatayı çocukları için de yapar..onlara değil kendine yükler tüm sorumluluğu..iyilik yaptığını sanıp kendini rahatlatırken iyice yanlışa düşer ama bilmez..o doğuştan bir hizmetkardır ya..en önemli zaafı olan duygusallığına yenik düşer yeniden..sorumluluk bilinci olmayan bağımlı bireyler yetiştirir aslında..bu tutumu özgür bir birey olmalarına imkan vermez..çocuk da zamanla doğrunun bu olduğuna inanır (oysa insanoğlu rahata ve tembelliğe meyillidir) hemen alışır bu ilgiye,tutuma..artık o da babası gibi annesinden bekler her şeyi ,yapmadığında ağlar büyüdükçe de suçlar..çünkü doğrusunu bilmiyordur..onun için doğru olan sorumluluğun anneye ait olmasıdır ;çünkü o böyle öğrenmiştir.kadın ne yapsın kendim olayım, mutlu olayım derken hepten kaybolur,kahrolur..eşinden göremediği anlayışı ve ilgiyi çocuğundan bulacağını düşünerek sabrını zorlar..oysa bu bağlılık ergen oldukları gün biter..onların ergenlik sorunlarıyla da çoğu kez kendi baş etmeye çalışır..çocuklar; okulmuş, derslermiş kime ne demeye başlar..annesinin emeği babasının kesesi vardır.artık işi çok daha zordur. kendi sorunlarıyla baş edemeyen(ki bunun büyük sebebi kendisidir) çocukları yüzünden kadın büsbütün çaresizdir artık ne yapacağını bilmez..eşini ve çocuklarını suçlamak bir şey ifade etmemeye başlar; çünkü onun dışında herkes memnundur halinden.hatta memnun olmadıkları tek şey annenin aşırı ilgisi oluverir.kadının;.annesine, arkadaşına, ablasına anlatacağı her şey bitmiştir..hepsine aynı şeyleri söylemekten ve şikayet etmekten o da bıkmıştır..her şey değişmiştir su yolunu bulmuştur..değişmeyen tek şey vardır..o da kendisi..yaş otuzu aşmıştır..kemalat vakti gelip çatmıştır..işte asıl şimdi gerçekten sorgulamaya başlar hayatını,karalarını ,kendini...ben kimim, ne yaptım, neden bu haldeyim demeye başlar aylarca..çoğu zaman kendini suçlamaktan kaçınır..çünkü kendisi için yapmamıştır hiç bir şeyi; eşi, ve çocukları için yapmıştır..bir an gelir bunun ne anlamı var der..yıllar geçmiş yaş otuzları hatta kırkı bulmuştur..eşimi mal mülk sahibi çocuklarımı meslek sahibi yaptım diyerek avunmaya çalışsa da nafile..kendi için hiç bir şey yapmamıştır ki..işin kötüsü bunu kabul etmek de zorlanır ama içinde bir şey onu kendi olmaya iter..şimdi ne yapsın bu kadın ömrünün yarısı bitmiş..gençlik elden gitmiş..zamanı geri getiremez..oturur ve şöyle düşünür:
Bak hatun! sen neydin ne oldun..istediğin ve beklediğin bu değildi aslında..sen bu değildin..çok daha iyisini hak etmiştin..niyetin de iyiydi ama kime ne..kim bildi senin niyetini ,kim verdi senin onlara verdiğin kıymeti sana..kim anladı seni..kim? .
BÖLÜM 3
BÖLÜM4
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder