başka yolu yok..

(zuhuratının şiddetindendir varolanın yokluğu....)

 Yenilgiye hazırım desem de içimde hala bir direnç var kendime ait..bunu yine sen biliyorsun..bir de ben..kendimi kandırmaktan yorulduğum halde inanıdına çabalıyor benliğim..hep nereye kadar diyorum.bırak inat etmeyi de teslim ol bitsin..ama olmuyor yetmiyor..daha çok hırpalanmalıyım..yaralanmalıyım değil mi..güçsüzce ayaklarının dibine düşüp pes diyene kadar..ama o ana kadar o kadar düşüp kalkıyor ki insan yerinden..bir umut işte..inadına..güçsüzlüğüne boyun eğmek ağırına gidiyor her nedense..oysa bir gün bir bakıyor ki karşısındakine sadece bir hayal..o güne kadar hep hayaliyle savaşmış..herşey kapı duvar..insan bir hayalle ya da bir gölgeyle savaşabilir mi hiç..aslında ne yenen var ne yenilen o zaten ezeli ve ebedi hükmen galiptir... belki şuan gülümsüyorsun bana..annenin bebeğinden beklediği küçük bir adım gibi..kimbilir..düşe kalka öğrendi bebeği ayakta durmayı..artık yürüyecek adım adım ve sonra koşacak..koşacak...marifetmiş gibi koşacak emeklediği ve adımladığı yerleri şimdi...büyümek için sabırsızlanarak.. zamana gücü yetermiş gibi...insan hep zamanın arkasında prangalarla gitmekteyken idama bilmeden... yarınlarını düşleyecek hep bugünü unutarak..ve aslında kendini unutarak.. şimdi sana çok şey istememiştim desem..koca bir yalan olur değil mi..diyeceksin ki kendin için istedin..çocuğunun başarısını bile kendin için istedin..orada burada övündün durdun..övündüğün sen miydin yoksa oğlun mu desen..vereceğim cevabı da biliyorsun..haklısın her zaman ki gibi..buna bir itirazım yok..şükür ki hatalarıma gözüm kapalı değil..ama her nedense kabullenmek ağır..yenileceğimi bile bile savaşmaya zorladın hep..çünkü ancak böyle anlayabilirdi insan ne kadar güçsüz olduğunu..ben dediğim yerde sille tokat dövmektesin beni..belki bunu anladım..öyleyse daha neyi düşünüyorum...bir şansım olduğunu mu..bu imkansız.. beni bu kadar çok sevdiğini bilmiyordum...affet...zaten insanda kendisini sevdiği için sevmez mi kendini sevenleri..yenildiğimin farkındayım ama direniyorum işte amansızca..bitkisel hayata girmiş insan gibi.. beyni ölmüş ama bedeni hala hayata direniyor..sırf hayatta olmak için hayatta..oysa nefes alıp vermek değildir ki hayat..hayat harekettir..özgürlüktür..ölümsüzlüktür.... tamam istedim ama olmadığını gördüm..yeniğim ve acizim..hükmün gerçek oldu..sen ihata edemediğim varlığınla aldın beni içine ve ben bir an için yok oldum..öldüm..durmalımıyım artık sence..susmalımıyım..kolay olmasa da kendimi haklı çıkaracak nedenlerim yok..bunlar bir hataydı..sen gücünü göstermeseydin ben nereden bilecektim ki..buna gerek kalmasaydı demek bile hata şu durumda..böyle gerekliydi böyle oldu..herkes farklı şekilde öğreniyor bildiği gerçeği işte.. sanıyorum bu sana uzanan yollardan birinin sonu sadece..ama yeni bir yolunda başlangıcı olmalı..çünkü insan gitmek istiyorsa duramaz..durmamalı..defalarca aynı yoldan geçse bile..bir gün en doğrusunu bulup ulaşcaktır gideceği yere.. birileri hayatımdan çıkıyor yavaş yavaş..o çaldığım kapılar artık kapanıyor bir bir..paranın yok ettiği beklentilerin tükenmeye başladığı nokta da sarılmıştım onların başarılarına ve umutlarına..az da olsa kendime bir pay çıkarmıştım..avunmuştum övünmüştüm...buna izin vermeyeceğini bile bile ..kendimi dizginleyemedim..hoştu..güzeldi..gurur vericiydi..bu sebeple yıkıcı oldu ya..kendimi susturmaya çalıştım hep..ne önemi var ki dedim başarının ..onun varlığı sağlığı önemli..ama sonra dedim ki neden başarılı olmasın ki..bu onun adına çok çok daha güzel değil mii..bunu istemenin bunu beklemenin nesi yanlış..düşündüm ki asıl beklentinin kendisi yanlış..elini öpmek isterken bileğini büküyorum hep bilmeden.. daha ne diyebilirim sen ol dersen olur ol...demez isen olur zor....NASIL BİLİYORSAN ÖYLE NASIL DİLİYORSAN ÖYLE İŞTE..başka yolu YOK..!!!!